Ατύχημα από τζάκι Βιοαιθανόλης – Η εμπαιρία της αποκατάστασης του εγκαύματος στην Ελβετία

ΤΟ 60% ΤΩΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΩΝ ΑΠΟ ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ
ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ

Τον Ιανουάριο του 2022, μετά από ατύχημα με τζάκι βιοαιθανόλης, νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ στην Αθήνα με εγκαύματα TBS 40% κατά προσέγγιση. Τα εγκαύματα ήταν μερικού και ολικού πάχους σε κεφαλή, τράχηλο, θώρακα, κοιλιακή χώρα και άνω άκρα.

Νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο για 45 ημέρες. Από την ημέρα που εξήλθα από το νοσοκομείο μέχρι και τα τέλη Σεπτεμβρίου, ακολουθώντας τις συμβουλές των γιατρών, υποβλήθηκα σε φυσικοθεραπείες για την βελτίωση της κινητικότητας των άνω άκρων. Επιπλέον, ακολουθούσα θεραπεία συμπίεσης των υπερτροφικών ουλών των άνω άκρων φορώντας ειδικά ενδύματα συμπίεσης. Η παραπάνω θεραπεία διακόπηκε τον μήνα Αύγουστο λόγω μόλυνσης των άνω άκρων με χρυσίζων σταφυλόκοκκο.

Το έγκαυμα θα έλεγα πως έχει αλλάξει την καθημερινότητα μου σε μεγάλο βαθμό. Οι λόγοι είναι κυρίως η αποφυγή έκθεσης στον ήλιο, τα έντονα σημάδια φαγούρας σε συνθήκες ζέστης, πίεσης η ορθοστασίας, καθώς και η αδυναμία συμμετοχής σε αθλήματα με επαφή η έντονη χρήση των άνω άκρων. Ωστόσο αυτό είναι κάτι με το οποίο προσαρμόστηκα και έμαθα να ζω. Προσπαθώ να ξυπνάω νωρίτερα ώστε να είμαι στο αυτοκίνητο όταν ο ήλιος είναι ακόμα χαμηλά, και κανονίζω τις κοινωνικές μου υποχρεώσεις όσο γίνεται προς το βράδυ.

Προσπαθώ πάντα να εξασφαλίζω ότι θα υπάρχει δυνατότητα να κάθομαι στα σημεία που βρίσκομαι, ώστε να αποφύγω την έντονη φαγούρα στα πόδια. Επιπλέον, καθώς πλέον είναι επικίνδυνο να συμμετέχω σε αθλήματα με επαφή , αντικατέστησα τις ώρες εκείνες είτε με εναλλακτικά σπορ που δεν απαιτούν επαφή είτε με άλλα ενδιαφέροντα. Θεωρώ τις προσαρμογές αυτές κάτι πολύ μικρό συγκριτικά με την «μεγάλη εικόνα», η οποία είναι ότι μπορώ να ζω ξανά μια καθημερινότητα.

Κοιτώντας αυτήν την καθημερινότητα μικροσκοπικά, ο χρόνος που χρειάζομαι κάθε μέρα για την φροντίδα των ουλών μου, ιδίως όταν ξυπνάω και πριν κοιμηθώ, αποτελεί αδιαμφισβήτητα κάτι νέο και διαφορετικό συγκριτικά με την ζωή μου προ εγκαύματος. Ωστόσο, καθώς η φροντίδα των ουλών, οι σιλικόνες τα πιεστικά ενδύματα κλπ αποτελούν  σημαντικό κομμάτι της θεραπείας, θεωρώ τον χρόνο αυτό σαν επένδυση και όχι σαν έναν νέο καθημερινό βραχνά.

Σε αυτό το διάστημα η οικογένειά μου και εγώ ήρθαμε σε επαφή με τη SALVIA, την Ελληνική Oργάνωση για το έγκαυμα και τους εγκαυματίες. Η SALVIA ήταν η κατευθυντήρια δύναμη που χρειαζόμουν για την καλύτερη δυνατή αποκατάσταση μου. Αυτό, διότι από την μικρή εμπειρία μου έχω καταλάβει ότι ένα μεγάλο κομμάτι της αποκατάστασης βρίσκεται στην περίοδο κατόπιν της νοσηλείας και των χειρουργικών επεμβάσεων. Οι άνθρωποι της Salvia, ειδικά μετά τα συμβάντα στο Μάτι και τον μεγάλο αριθμό εγκαυματιών που έχουν στηρίξει, θεωρώ ότι έχουν αναπτύξει το κατάλληλο δίκτυο ανθρώπων που γνωρίζουν για το έγκαυμα και μπορούν να βοηθήσουν. Στα πλαίσια αυτά, η SALVIA μου σύστησε τον φυσιοθεραπευτή που είχε αναλάβει εγκαυματίες από το Μάτι, με τον οποίον ακολουθώ έως και σήμερα την θεραπεία μου στις ουλές.

Ωστόσο η πολύτιμη βοήθεια της SALVIA δεν σταμάτησε εκεί. Καθώς η SALVIA από το 2019 έχει αναπτύξει συνεργασία με την αντίστοιχη Ελβετική οργάνωση FLAVIE και το νοσοκομείο CHUV αποφασίσαμε να οργανώσουμε μια επίσκεψή μου εκεί, για να έχω μια δεύτερη γνώμη από ένα εξειδικευμένο νοσοκομείο.

Κατά την επίσκεψη μου, συναντήθηκα με τα μέλη της Ελβετικής οργάνωσης, τα οποία με βοήθησαν αρκετά στο να καταλάβω σε βάθος τι συμβαίνει στο σώμα μου και πώς εγώ μπορώ να βοηθήσω στην επούλωσή του. Η πολυετής εμπειρία τους στα εγκαύματα φάνηκε από την πρώτη στιγμή, κάνοντας στοχευμένες ερωτήσεις και παρέχοντας καίριες συμβουλές σε πρακτικά θέματα τα οποία είχα ήδη συναντήσει και δεν γνώριζα πως να αντιμετωπίσω. Ενδεικτικά θα ήθελα να αναφέρω το γεγονός ότι με προέτρεψαν να μην υποβληθώ σε κάποια χειρουργική επέμβαση μέχρι να ωριμάσουν οι ουλές στο σώμα μου, ενώ η μέχρι τότε νοοτροπία μου βασιζόταν στο να ¨ξεμπερδεύω¨ όσο γίνεται γρηγορότερα.

Ακόμα, κατά την διάρκεια της επίσκεψης μου, υποβλήθηκα σε ειδικές φυσικοθεραπείες από έμπειρη εργοθεραπεύτρια πρώην εργαζόμενη στο νοσοκομείο CHUV και τώρα μέλος της FLAVIE, η οποία μου έδειξε το κατάλληλο μασάζ που πρέπει να γίνεται στις ουλές, ώστε πλέον να το κάνω και μόνος μου. Επιπλέον μου πρότεινε ασκήσεις κινησιοθεραπείας τις οποίες θα μπορώ να ακολουθώ με τον φυσιοθεραπευτή μου στην Ελλάδα. Μάλιστα μου επετράπη  να βιντεοσκοπήσω τις θεραπείες αυτές για να τις  προωθήσω στον φυσιοθεραπευτή μου αλλά και στη SALVIA, ώστε να βοηθήσουμε πιθανά και άλλους εγκαυματίες.

Μια διαφορετική αντιμετώπιση σε σχέση με τη χώρα μας είναι πως στο νοσοκομείο CHUV τα πιεστικά ενδύματα ράβονται σε συνεργασία του εργοθεραπευτή με τον ειδικευμένο ράφτη. Έτσι κατά την επίσκεψη μου στην Λωζάνη κατάφεραν σε λίγες μέρες να μου φτιάξουν νέα πιεστικά ενδύματα με καλύτερη εφαρμογή ώστε να βελτιστοποιούν την πίεση των υπερτροφικών ουλών στα άνω άκρα.

Θεωρώ ότι η εμπειρία από αυτό το ταξίδι είχε πολλαπλά οφέλη τόσο στην ψυχολογία μου, όσο και στην αποκατάστασή μου. Από τη μία, η επικοινωνία με έμπειρους αλλά και με όρεξη να βοηθήσουν ανθρώπους μου δίνει αισθήματα ασφάλειας, πίστης και στήριξης για ότι, δυσκολία μπορεί μελλοντικά να προκύψει. Από την άλλη πιστεύω πως εφαρμόζοντας τις προτάσεις τους για τη θεραπεία των ουλών, την κινησιοθεραπεία και την εφαρμογή των πιεστικών ενδυμάτων, η αποκατάστασή μου θα έχει καλύτερο αποτέλεσμα.

Για την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού βοήθησαν σημαντικά η Μαρίνα Καρύδα από τη SALVIA και η Λήδα Κυπριώτου εθελόντρια της SALVIA και μέλος του ΔΣ της FLAVIE.